Jeton në New York.
1. “Lule mbi plagë” (Poezi), “Rilindja”, Prishtinë, 1993
2. “Akti i krijimit” (Poezi), “Rilindja” Prishtinë, 1998
3. “Lista e zeze” (Roman), KL “Gjon Nikollë Kazazi”, Gjakovë, 2010
4. “Demant (Poezi), Gjakovë 2010
2. “Akti i krijimit” (Poezi), “Rilindja” Prishtinë, 1998
3. “Lista e zeze” (Roman), KL “Gjon Nikollë Kazazi”, Gjakovë, 2010
4. “Demant (Poezi), Gjakovë 2010
Poezi nga Pal Ndrecaj
ME SKËNDERBEUN NË UDHËTIMIN E GJATË
DERI NË HYRJE TË LAGJES 21
KUR LËSHOI GRAHMAT E FUNDIT E THA:ME SKËNDERBEUN NË UDHËTIMIN E GJATË
DERI NË HYRJE TË LAGJES 21
PO VDES!
U takuam me të në lagjen 15
Po shkoj tha
Shqipërinë ua ruajta dhe lavdin e Zotit
do ngritem përseri me ju në rrugë
Vazhdova ecjen
që nga udha e parë e lagjes vijuese
rrugët merrnin kryeneçësisht teposhtë
fundit fundin t`ia preknin
Mbi secilën udhë kah eca
qielli i vranët ngrysej me fytyrën e Imzotit
Ai lotonte mbi ne që po dilnim nga shtëpia
strehëve të huaja të fusnim kokën
Në Kishën e Shën Kollit në Lezhë i lutej Marisë
Nano ruajma Shipnine sit a rujta T`yt Bir
Vetë e pashë me sytë e mi
me Formulën e Palit në Dorë
duke bredhur maleve shtëpi më shtëpi
pastaj kur e shikoi veten në Historinë e Barletit
Kur shkoi të Buzuku ia puthi Mesharin
kur thirri Bogdanin e Budin
e u tha:
shkoni e predikoni
falas keni marrë falas jepni
Pastaj shkoi në Stamboll takoi Naimin
(në kokë të Gjonit bëri be se shumë i ngjante)
e futi në një kthinë dhe i tha të bënte çmos
që të dërgoheshin sa më shumë libra në Shqipëri
Një copë të mirë udhe
ia mori kalin për dore Dhaskal Todhrit që të mos vonohej
dhe shkoi në Kongresin e Manastirit t`i shihte Germat
Përsëri u kthye në Stamboll
dhe i bëri shenjë Ismail Qemalit të kthehej në Vlonë
Ditën e madhe nxirrte herë njërin sy në
një krahinë herë tjetrin në tjetrën
dhe qeshte me fytyrat e gjithë arbërve
Pas shumë e shumë mundimesh
u përpoq të hyjë në ndërtesën e Komitetit Qendror
t`i qortonte burrat e t`u thosh të kthehen
Xhaxhi i tha se s`kishte kohë të ndalej
po studionte variantin Stalin të Internacionales
Dikush, duhet të ketë qenë i fraksionit
i tha ik se po bëhen gati të të vrasin
Meqë aty askush s`e priti as e dëgjoi
u hidhërua shumë
dhe vendosi t`i bie kryq e tërthorë Shqipnisë
t`i ftojë trimat ta rrëzonin qeverinë
Në udhë e takoi Odhise Paskali
i cili duke parë rrezikun
që i kanosej Imzotit
ta veshi në Bronz
dhe e vuri në kalë me shpatën e zhveshur
dhe ta vendosi mu para ndërtesës së Komitetit Qendror
dhe kështu ia lagu Enverit
i cili nga urrejtja e zilia
u fut edhe vet në një përmendore bronzi
Skulptori, meqë për shkak të cezurës
s`mundi ta thoshte ndryshe
se xhaxhi s`i shte njeri
e bëri përmendoren disa metra të lartë
duke iu shmangur përmasave reale
skulptura fliste për xhaxhin përbindësh
Gjatë viteve të Partisë
herë-herë i thoshte ndonjë fjalë lavdie komunizmit
(se ia lypte mënyra e të sjellurit me diplomaci)
dhe s`duhet parë për të madhe
nëse e barti librezën e kukqe
Përpak do të kishte dhënë shpirt
po tëmos pinte një pikë ujë në Bujan
i vizitoi të gjitha kufomat në Tivar e Drenicë
i lavdëroi dhe pasi i puthi të gjithat në ballë
vendosi të ikë jashtë
ta afirmojë çështjen shqiptare në botë.
Gju më gju ndenji më Jusufin Bardhoshin e Kadrinë
dhe pasi i dëgjoi mirë u vuri dorën në kokë
që të mos i frikësojë vdekja
Më 1989 u kthye në Prishtinë
dhe e këshilloi Rugovën se në këtë fazë
e rëndësishme ishte të ruante popullin nga shfarosja
Duke enjohur pozicionin strategjik të Shqipërisë në botë
dhe kundërthëniet mes blloqeve
thirri të kthehemi në rreshtat e Tij
Këtë të rrallët e ndien
dhe edhe më të rrallët guxuan ta dëshmojnë
Në këtë e sipër u ngrit Xajë Nura
dhel ëshoi një traktat poetik për ungjillizimin e jetës
Shpërthyen lemeritë mallkimet
propaganda e pluhurit trashi velin e vet
Pastaj shkoi te Nënë Tereza
qe të mos linin dilema rreth përkatësisë
e thanë bashkë një lutje shqip
Nxitoi me vrap në Biblioteka dhe lexoi
gjithë ç`ishte shkruar për të e për Shqipërinë
nga ca sirtarë gjeti të shkruar se ishte tradhtarë
armiku më i madh i shqiptarëve e i perandorisë mike
bile edhe se s`dihet nëse ka vdekur turk apo arbën
Gjergji kapi kokën me dorë dhe nga mërzia zuri të shkulë mjekrrën
u mërzit shumë qajti dhe përpak nuk na vajtoi për së gjalli
futi shpatën në këllef e tha:
armiq të fëlliqtë këta që fshihkan në letra!
TABLLO ME ATDHEUN NË JAVËN E MADHE
Të hënën atdheu i sapoformësuar
për herë të parë me sytë e saj buzëqeshi
atdheu fytyrë e saj
e gatuar nga balta e zgjedhur
në përngjasim të Zotit
Të martën ajo krehu flokët
dhe ia hedhi atdheut mbi supe
pastaj u lëshoi pakëz të kuq buzëve
e mërkura lindi e puthur në të dyja faqet
Dikur vonë pas mesdite
shfaqen shenjat e ndërrimit të motit
Të enjtën në Moglicë bie borë
duken në male ujqit
arave studiove bie natë e ndjekjeve
ajo shkopsit dashurinë
ia hedh atdheut përmbi
ai merr frymë i strukur nën të
Të premten
atdheun tonë e çojnë për ta vënë në kryq
prej Nishi gjer në Janinë bie muzg i vdekjes
këtu bihet në gjunj
dhe mbahet një mot heshtje
E shtuna e varrit natë e gjatë sa shekujt
shpejt do të kalojë
sipas Profecive të Shenjta
dhe gdhihet agimi i bardhë i të Dieles
së Pashkëve
dhe atdheu ynë ngrihet nga varri
lehtë
si ngrihesh ti nga shtrati
një mëngjes që ende s`të ka prekur
shqetësimi për mua
dhe me një trastë të kuqe
u shpërndan ve fëmijëve
Të dielen më shumë se kurrë
atdheu të përngjan ty
Ai është trupi dhe shpirti yt
që më mban në jetë
Të hënën atdheu i sapoformësuar
për herë të parë me sytë e saj buzëqeshi
atdheu fytyrë e saj
e gatuar nga balta e zgjedhur
në përngjasim të Zotit
Të martën ajo krehu flokët
dhe ia hedhi atdheut mbi supe
pastaj u lëshoi pakëz të kuq buzëve
e mërkura lindi e puthur në të dyja faqet
Dikur vonë pas mesdite
shfaqen shenjat e ndërrimit të motit
Të enjtën në Moglicë bie borë
duken në male ujqit
arave studiove bie natë e ndjekjeve
ajo shkopsit dashurinë
ia hedh atdheut përmbi
ai merr frymë i strukur nën të
Të premten
atdheun tonë e çojnë për ta vënë në kryq
prej Nishi gjer në Janinë bie muzg i vdekjes
këtu bihet në gjunj
dhe mbahet një mot heshtje
E shtuna e varrit natë e gjatë sa shekujt
shpejt do të kalojë
sipas Profecive të Shenjta
dhe gdhihet agimi i bardhë i të Dieles
së Pashkëve
dhe atdheu ynë ngrihet nga varri
lehtë
si ngrihesh ti nga shtrati
një mëngjes që ende s`të ka prekur
shqetësimi për mua
dhe me një trastë të kuqe
u shpërndan ve fëmijëve
Të dielen më shumë se kurrë
atdheu të përngjan ty
Ai është trupi dhe shpirti yt
që më mban në jetë
DEMANT MËKATIT TË RRJEDHSHËM
Nuk di edhe sa udhë duhet bërë që të lë mbretërinë tënde
kam provuar shtigjet që bien më trup
dhe ato që shpiejnë për së largu
në jetë kështu nuk udhëtohet
thonë ata që të gjitha caqet
i kanë gjetur të gatshme si mëkatin e rrjedhshëm
prej të cilit nuk u lirua njëherë njerëzimi
Nuk pendohem pse desha të gjithat t`i provoj vetë
Ai që mblatoi baltën për ne
rrugët nuk i bëri të rrafshta
kodrat kthesat presin syrin tënd
ato nuk lojtën vetë as dje as kurrë
Më beso më i mirë është një dyshim që tmerrësisht të trazon
se besimi i dhuruar që të fal rahatinë
që nuk ia shplon rrënjët as një fije bari!
Shprish gjithçka qoftë vetëm për ta parë njëherë
edhe dheun me të cilin je mblatuar trup e shpirt
ty vetë të takon të njohësh atë përbërje
Dhe mos çaj kokën nëse ndonjëherë lodhesh në gjysmëudhë
a nëse ndonjë hap prapa të kthen
mjaft që shtigjet janë provuar nga hapat tu
e dheu ka gjurmën e shputës sate
ashtu që tjerët që mblatohen prej tij
të jenë poashtu të gatshëm për fillime
DEMANT (1)
Vjen një qast e prish gjithë c`ke ngritur
mure të larta rrëzohen njëri mbi tjetrin
përtej horizonti ta bën të ditur se
aty ku është tani
të priste edhe dje
as i ftohtë as i nxehtë as qesh as qan as të qorton
pse nuk e dije se ai shtrihet përtej
Bien muret
sic bien mendimet që hyjnë ngulen e veprojnë
si ideja e mëkatit të rrjedhshëm
Ditë e gjatë pune
material i shumtë për t`u sanuar
ricikluar
djegur
Bien ato rrënohen
mbi kokën tënde derdhet gjithë ajo lëndë
Ti shpëtove
është hija jote ajo që shtrihet për dhe
ti je në këmbë
vetëm ngase ato bien
ato mbahen në këmbë kur ti je në pozicion të shtrirë
kur ngritesh – bien vetë
Bien njëri mbi tjetrin muret
dhe shfaqen njëri pas tjetrit horizontet
kam provuar shtigjet që bien më trup
dhe ato që shpiejnë për së largu
në jetë kështu nuk udhëtohet
thonë ata që të gjitha caqet
i kanë gjetur të gatshme si mëkatin e rrjedhshëm
prej të cilit nuk u lirua njëherë njerëzimi
Nuk pendohem pse desha të gjithat t`i provoj vetë
Ai që mblatoi baltën për ne
rrugët nuk i bëri të rrafshta
kodrat kthesat presin syrin tënd
ato nuk lojtën vetë as dje as kurrë
Më beso më i mirë është një dyshim që tmerrësisht të trazon
se besimi i dhuruar që të fal rahatinë
që nuk ia shplon rrënjët as një fije bari!
Shprish gjithçka qoftë vetëm për ta parë njëherë
edhe dheun me të cilin je mblatuar trup e shpirt
ty vetë të takon të njohësh atë përbërje
Dhe mos çaj kokën nëse ndonjëherë lodhesh në gjysmëudhë
a nëse ndonjë hap prapa të kthen
mjaft që shtigjet janë provuar nga hapat tu
e dheu ka gjurmën e shputës sate
ashtu që tjerët që mblatohen prej tij
të jenë poashtu të gatshëm për fillime
DEMANT (1)
Vjen një qast e prish gjithë c`ke ngritur
mure të larta rrëzohen njëri mbi tjetrin
përtej horizonti ta bën të ditur se
aty ku është tani
të priste edhe dje
as i ftohtë as i nxehtë as qesh as qan as të qorton
pse nuk e dije se ai shtrihet përtej
Bien muret
sic bien mendimet që hyjnë ngulen e veprojnë
si ideja e mëkatit të rrjedhshëm
Ditë e gjatë pune
material i shumtë për t`u sanuar
ricikluar
djegur
Bien ato rrënohen
mbi kokën tënde derdhet gjithë ajo lëndë
Ti shpëtove
është hija jote ajo që shtrihet për dhe
ti je në këmbë
vetëm ngase ato bien
ato mbahen në këmbë kur ti je në pozicion të shtrirë
kur ngritesh – bien vetë
Bien njëri mbi tjetrin muret
dhe shfaqen njëri pas tjetrit horizontet
DEMANT (2)
Çmend botën nga dhëmbja
Vëre dorën vëzhgo!
e ndjen?
Pastaj ti më pyet mua
unë nuk e ndjej më
Është dora jote në të
Çmend botën nga dhëmbja
Vëre dorën vëzhgo!
e ndjen?
Pastaj ti më pyet mua
unë nuk e ndjej më
Është dora jote në të
ATDHE SI OFERTE
Atdheu im
nis ke une
shtrihet gjer tek ti
dhe shkon tutje...
Eshte aneksionist i madh-
synon ta shtyej vijen kufitare
deri ne skaj te botes
Pastaj kete e shpall Dite Pavaresie
Eshte asimilues i pameshire
s'perfill fete kombet racat
Ne rendin e tij te gjerave
njerezit sundojne mbi hijet
te cilat pasi s'kane me asnje gjase
nuk u vihen atyre prapa
Ta dergoj si oferte ta pranosh
edhe ti per atdhe tendin
se vetem nje po mungoi
ai s'e ngrit dot flamurin
ne Pervjetor Pavaresie...
Atdheu im
nis ke une
shtrihet gjer tek ti
dhe shkon tutje...
Eshte aneksionist i madh-
synon ta shtyej vijen kufitare
deri ne skaj te botes
Pastaj kete e shpall Dite Pavaresie
Eshte asimilues i pameshire
s'perfill fete kombet racat
Ne rendin e tij te gjerave
njerezit sundojne mbi hijet
te cilat pasi s'kane me asnje gjase
nuk u vihen atyre prapa
Ta dergoj si oferte ta pranosh
edhe ti per atdhe tendin
se vetem nje po mungoi
ai s'e ngrit dot flamurin
ne Pervjetor Pavaresie...
BISEDË ME DETIN
Heret e fundose flotën e gjatë
të ëndrrave të mia
As pyete kah vinte
as pyete nga mbante
Që i vogël
në fletën ende të zbrazët
të vizatoja duke ma ledhatuar kokën
si dorë e nënës
Det o det
s`e dija se një ditë
do ta grisësh kështu
portretin tënd aq të bukur…
Heret e fundose flotën e gjatë
të ëndrrave të mia
As pyete kah vinte
as pyete nga mbante
Që i vogël
në fletën ende të zbrazët
të vizatoja duke ma ledhatuar kokën
si dorë e nënës
Det o det
s`e dija se një ditë
do ta grisësh kështu
portretin tënd aq të bukur…
BISEDIM I FUNDIT I EVËS ME ADAMIN
Një shamatë shpërthen nga Kopshti i Edenit
Adami i çliruar nga ankthi
qorton mijra vitet e veta
përse e kishin krijuar me zor
Eva e liruar nga mëkati
del nga faqet e historisë
ku vuante dënimin e paqenësisë
dhe na e bën me sy sikur të thotë
se gjarpri i famshëm
nuk e kishte mashtruar atë
por ne
Ata mbyllin faqet e tyre
duke lënë në ballë të kohëve në vijim
një mollë të kuqe
dhe një gjarpër që zvarritet në ndërgjegje
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen